Goed geformuleerd, deze stukken en het is allemaal waar!

Ik noem de zg. reïntegratie’ dwangwerkplicht! Met opnieuw integreren heeft het niets meer van doen. Iemand kan nu, als het kabinet haar zin krijgt, straks tot zijn 67e reïntegrant zijn nu 45-plussers in deze zg. `crisistijd’ nauwelijks nog hoeven te rekenen op een CAO-baan in vaste dienst voor meer dan een jaar.
Voor wie nog niet te oud is ligt er een verschiet als `draaideurwerkloze’, na enkele maanden uitzendbureau weer terug in WWB. En wie daar ondanks zijn inspanningen in blijft hangen, wordt 32 uur per week verplicht om vaak beneden zijn of haar niveau monotone arbeid te verrichten in `ruil’ voor een uitkering. Dit terwijl alle plichten die de uitkeringsgerechtigde al had gewoon blijven gelden: toonplicht giro, voordeurdelersverbod, verhaalplicht, plicht tot toestaan huisbezoek etc.
En het wordt er niet beter op: had men eerst nog tijd om van het inkomen, (`vergoeding kosten levensonderhoud’ zoals de gemeente een uitkering noemt), voordelig te shoppen daar waar men het voordeligste uit is, en om bv. fraaie spullen bij de weg gezet voor de ophaaldienst, te vinden en op te knappen voor eigen hergebruik, thans is daar geen tijd meer voor.
Bovendien zullen de uitkeringen lager worden, de toeslagen huur en ziekteverzekering in hoogte verminderen, dit terwijl de kosten van huishuur en ziekteverzekering gaan oplopen.
En het zou me niet verbazen dat de langdurige reïntegrant in de toekomst alleen maar harder en gecontroleerder zal moeten werken. Het verhaaltje, `werkritme opdoen’, `werkervaring verkrijgen’ en `vrijwilligerswerk’ doen gaat allang niet op.
Want de interessante, dus niet-commerciële aanbieders van vrijwilligerswerk, worden thans overspoeld met aanvragen die niet gehonoreerd kunnen worden. Het is er al net als bij aanbieders voor betaald werk, voor een leuke vrijwilligers- of stageplek zijn er tientallen gegadigden.
Wat rest zijn de groeiende werkfabrieken van Caparis, Fourstar en nieuwe door de gemeente aan te kopen gunningen aan ronselaars in goedkoop, lees: gratis, arbeidspotentieel.
Je zou haast zeggen dat de `kredietcrisis’ een zegen is voor ondernemend Nederland, een onverwachte meevaller, ik denk dat deze bewust is gecreëerd om af te zijn van ethisch denken inzake eerlijke verdeling van arbeid en burgerrechten.
Ik zie de dwangwerkplicht als een vorm van repressie tegen baanlozen als genoegdoening voor de burger die wèl met inkomen uit wat dan ook is begunstigd en die moppert over de waardevermindering van effectenportefeuille en onroerendgoedbezit.
Op deze manier denken machtshebbers politieke sturing en kanalisering te geven aan de onvrede van een groeiende groep welvarende burgers die iets aan koopkracht moeten inleveren.
Afwenteling van politiek onvermogen op de meest kwetsbare groepen? Men heeft niets geleerd! Uit onvrijheid zal nooit iets goeds voortkomen, knechting en stigmatisering van willens en wetens kansarm gemaakte groepen zal leiden tot een onstabiele samenleving, en uiteindelijk tot désintegratie van de maatschappij.
Want wat we nu zien is dat er sluipenderwijs een nieuwe apártheid wordt ingevoerd!
Een onderkaste met afgekalfde burgerrechten, een groeiende dagelijks zorgvuldig gecontroleerde massa die in de komende jaren nooit een huis zal kunnen kopen, of een auto, of zefs op niet vakantie zal kunnen gaan.
Nederland is in de EU hier thans `gidsland’, vroeger lachten we om de Belgen met hun dagelijkse stempelplicht, vandaag zijn we op weg het voormalige apartheids Zuid Afrika van Europa te worden!
Het wachten is op een algehele reïntegrantenstaking, de economie kan al niet meer zonder vrijwilligers. Mensen die niets te verliezen hebben moet je niet commanderen, die zouden als ze samen sterk zijn in afwerping van steeds zwaarder wordend juk, de zg. crisis nog wel eens onbeheersbaarder kunnen maken dan nu blijkens de laatste Troonrede het geval is.

J

Mja,beter laat dan nooit zou ik zeggen...
Maar dankzij dit soort verhalen,en mijn eigen opmerkingen inzake de-integratie,en waarschijnlijk ook het feit dat de gehucht-hoek hier net iets meer wegheeft van een onhebbelijke kliekende mafiaclub dan gemiddeld nederland,mag ik nu ook(naast het feit dat je hier praktisch dankzij dat schijnvertonende gekliek amper privacy hebt) met de typische perikelen zitten.Tenslotte ben ik nog net iets minder dan een gemiddelde 'tweederangs burger'.Ik ben namelijk een 'tweederangs buitenstaander' in de bijstand.Dat is hier al gelijk aan een misdadig feit,vandaar dat de buitenstaanders dus ook het meest als criminelen in bewaring worden verhandeld..Zelf plukt men overigens wel graag de overheid kaal,als een van de meest gesubsidieerde klieken van nederland.
Weer typisch 'eigen volk eerst' syndroom.Uiteraard geschikt bevonden als buurtnetwerk der instanties,gezien die mentaliteit.Zum kotzen.